BU HAYAT BENİM KADERİM

Selam, ben Elif. Biraz kendimden bahsetmek istiyorum. Mavi gözlü, kumral bir kızım. Dün on sekiz yaşıma girdim, keşke girmeseydim çünkü babam beni bir adama satmıştı. Evet, doğru duydunuz. Babam, beni tanımadığım bir adama satmıştı. Ne kadar karşı çıksam da, ne kadar istemesem de bunu yapmıştı. Şu an neredeyim, nereye gidiyorum bilmiyorum. Galiba kaybolmuştum. Bir sokak lambasının altında oturuyordum ve sessizce ağlıyordum. Sadece gözümden yaşlar akıyordu, sesli ağlamıyordum. Bedenim ve kalbim ağlıyordu sadece. Sabah, babamın beni satmak istediğini söylediği an aklıma gelmişti ve ağlamam şiddetlenmişti.

Neden bu hayatı yaşadığımı bilmiyordum. Şu an "ölmek istiyorum" desem bana çok kızar mısınız? "Annen nerede?" diye sorarsanız, ben dört yaşındayken babam annemi gözümün önünde öldürmüştü ve beni suçlamıştı. "Hep mi böyleydiniz?" diye sorarsanız, hayır, değildik. Annem varken çok güzel bir aileydik.
Ama annem öldükten sonra babam çok değişti. Akşamları sarhoş bir şekilde eve geliyordu. Beni boş bulduğunda öldüresiye dövüyordu. Ağladığımda ise daha çok dövüyordu. Ben de sabah o acıyla kalkıp hazırlanıyordum ve okula gidiyordum.
Dün akşam ise, beni satmak istediğini söylediğinde karşı çıktım diye beni sıcak bir sopayla dövmüştü. Canım şu an acıyor mu bilmiyorum, acıdığını hissetmiyorum. Çocuk gibi ağlıyordum çünkü annemi istiyordum. Dayanamıyordum. Annem ölmeseydi böyle olmazdı. Aslında annemi istemeye hakkım olmaması lazımdı, daha doğrusu annemin karşısına çıkmaya korkuyordum, yüzüne bakamazdım. Gözlerim ağırlaşmıştı ve kendi kendine kapanıyordu. Kendimi birden havada hissettim. "Annem beni almaya gelmişti," diyecektim ama burnuma barut kokusu gelmişti. Bu koku beni daha çok uykuya çekiyordu ve uyuyakalmıştım.
YAZAR'DAN
Elif bu barut kokusuyla uyuyakalmıştı. Bu kişi, Elif'in ilkokul aşkıydı. Yıllar sonra Elif'i bulmuştu ve onu bu halde görmeyi beklemiyordu. Elif uyuyunca yavaşça onu kucağına alıp arabaya koymuştu ve eve doğru sürmüştü. Eve geldikleri gibi Elif'i kendi odasına yatırıp sırtındaki yaralara pansuman yapmıştı. 
Elif'in üstünü de kendisi giydirmişti ama ona asla bakmamıştı. Kendisi öyle biri değildi, bunu yapamazdı. Yavaşça odadan çıkmıştı.
Salona inip bilgisayarını alarak Elif hakkında bilgi edinmeye başlamıştı.
Fakat pek bir bilgi yoktu. Kaç yaşında olduğu, ten rengi, göz rengi vardı ama ailesi hakkında hiçbir bilgi yoktu. Aras kafayı yiyecekti, bu kızın hayatını nasıl öğrenecekti? Kendisi şu an uyuyordu. Derin bir nefes alarak kendi kendine "Sakin ol Aras, elbet bir çaresi bulunur," dedi.
Yarın sabah olup Elif'ten öğrenmekten başka çaresi yoktu. Salon da ki bir koltuğa uzandı ve derin bir nefes alarak kendisini uykuya verdi 
----Öhm öhmm nasılsın bakalım 
Yeni bir başlangıç diyelim 
İlk bölüm biraz kısaydı diğer bölümlerde böyle olacak ve böylece final çabuk olur diye düşünüyorum Muhtemelen bu kitabı yaz tatilinde yayınlarım ya da balo kitabı final olunca bakacağız 
Bölüm nasıldı??
Beğendiniz mi ?
Bol