Mısra, travmaların ses kayıt cihazına kaydeden kırgın bir kız. Akad, ses kayıt cihazını bulan, sınırları olan bir erkek.
tanıtım
--.
Gece.
Saat 03.47.
Terk edilmiş bir binanın alt katı. Eski, paslı metal kapının ardında bir adam... ellerinde küçük bir cihaz. Zamanın bile unuttuğu bir yer.
Akad.
Ses kayıt cihazını çalıştırır. Tık. Ardından bir fısıltı:
"Bugün uyumadım. Yangın gibi kokan bir rüya gördüm. Duymadım... yine duymadım... Annem..."
Cihazdan gelen sesin yankısı, binanın çürümüş duvarlarında bile ürperti yaratır. Akad, gözlerini kısıp dinler. Suratında ilk kez küçücük bir hareket olur. Merak değil; rahatsız edici bir tanıma.
Sanki bu sesi daha önce de duymuştur. Belki de sadece hissetmiştir.
Ama o an, arkasından bir silah sesi kadar sert bir kadın sesi duyulur:
"Ellerini başının arkasına koy. Yavaşça."
Akad irkilir ama arkasına bakmaz.
"Bu şehirde böyle mi selamlaşıyorsunuz?" der alaycı bir sesle.
Arkasında duran kişi: Mısra Soydan.
Karanlık bir paltonun içinde, bir elinde eski model bir tabanca, diğerinde kararlılık. Yüzü ifadesiz. Gözleri buz gibi.
"O cihaz bana ait," der Mısra. "Ve sen suç işliyorsun."
Akad yavaşça döner. Cihazı elinde tutmaya devam eder.
"Senin gibi temiz görünümlü insanların içindeki pisliği duymak bazen garip oluyor. Ama... ilginç. Güzel sesin varmış."
Mısra kaşlarını çatar. Yaklaşır. Ama Akad geri çekilmez. Göz göze gelirler.
"Bu ses kayıt cihazı, özel mülk. Erişim izni olmadan–"
"Eski bir polis olduğunu gizlemekten vazgeç, Mısra." diye sözünü keser Akad. "O titreme hâlâ ellerinde var. Bu cihaz seni daha çok ele veriyor."
Mısra'nın parmakları istemsizce titrer. Ama kendini toplar. Akad'ın yüzünde o tanıdık, sinir bozucu sırıtış belirir.
"İstersen beni yakalat. Ama önce cevabını ver. Bu cihaza o kadar duygunu niye kusmuşsun?"
Sessizlik.
Mısra'nın kafasında bir siren sesi çalmaya başlar. Yıllar önceki yangının yankısı. Gözleri kısılır.
"Senin gibi tipleri çok gördüm," der Mısra. "Maddeyle bozmuş, her şeyi kirletmiş, kendini tanrı sanan ama içeriden çürümüş... Ama benim içimde kalan tek yangın, senin gibi adamlara yer bırakmaz."
Akad bir adım yaklaşır. Çok hafifçe eğilir. Fısıltı gibi bir ses:
"Ama ben o yangında vardım, Mısra. Sen duymadın ama o yangında ki bir çığlıkta bendim."
Devam edecek...
