Huzur sandığı felaket ona sonunda cennet olan bir cehennemin zeminini hazırlıyordu.
Herşey Zeyneb’in Cem’in davetini kabul ettiği o gece başladı. Ve işte orada başladı zeynebin hikayesi. Zeynep gerçek huzuru O Gece buldu. Cem’in iğrenç bakışlarını üzerinde. Ellerini teninde hissedince kaçmaktan başka çaresi kalmadı. Her şerde bir hayır olduğunu o gece anlayacaktı genç kız. Eğer kaçmasaydı Allah karşısına Merve’yi çıkartmayacaktı. Merve’yle tanışmasa. İslamiyetten uzak yaşamaya devam edecekti. İslamiyeti tanıdıkça içindeki boşluk yok oluyordu. İçindeki boşluk kayboldukça. Zeynep kendini buluyordu. Okuyup. Araştırdıkça geç kalınmış hissi Bir kurt misali kemiriyordu kızın kalbini. Zamanla öyle güzel bir his kapladı ki içini. Azla yetinmemeye başladı genç kız. Artık özgürce namaz kılmak. Allah‘ın dilediği gibi giyinmek istiyordu. İşte tam da burada başladı zeynebin imtihanı. Dini için annesini babasını karşısına aldı. Şan şöhret para bizim için her şey diyen bir anne. Sen geri kafalı bir Yobazsın diyen bir baba. Ve yüreğini saran dikenli tellere rağmen başını dimdik tutup davasından vazgeçmeyen genç bir kız. Yepyeni bir hikaye ile sizlerleyim. Umarım severek okursunuz.
Bölüm 1.
Yorgun bir şekilde çevirisini yaptığım kitabı masanın üzerine bırakıp, çalan telefona doğru yürüdüm. Kitabı masanın üzerine bırakırken, söylenmeyi de ihmal etmemiştim. Gecenin bu saatinde kim arıyor şimdi? Ekranda Merve'nin ismini görünce, istemsizce yüzümde bir tebessüm oluştu.
"Hayırdır kuzum? Beni rüyanda mı gördün." dedim telefonu açar açmaz.
"Rüyamda değil tatlım, sizin yayın evinden en son çıkan derginin kapağında gördüm seni."
"Merve sen şimdi kendince bana şaka mı yapıyorsun? Böyle durumlardan hiç hoşlanmadığımı biliyorsun."
"Zeynep saçmalama Allah aşkına, bu şaka yapılacak bir konu mu?"
"Sen ciddisin."
"Şaka değil tatlım, maalesef çok ciddiyim ve aynı zamanda çok üzgünüm Zeynepciğim. Görünce şok oldum hemen seni aradım."
"Haber verdiğin için teşekkür ederim." der demez. Hızla telefonu kapattım. Sinirden elim ayağım titriyordu. Ne zaman sinirlensem, hep böyle oluyordum. İçimden bildiğim duaları okuyup, az da olsa sakinleşmeye çalıştım. Nefes alamıyordum. Sanırım astım krizim tutmuştu. Merve'yi arayıp öksürüklerim arasında iyi olmadığımı söyledim. Merve'yle altlı üstlü oturuyorduk, yedek anahtarla kapıyı açıp içeriye girdiğinde koşarak yanıma geldi. "Zeynep, Zeynep iyi misin?" Olumsuz anlamda başımı salladım.
"Sakin ol canım, birazdan iyi olacaksın." deyip ambulansı aramaya başladı. Gözlerimle çantamı işaret edip, "İlaç, ilacım." dedim güç bela. Nefes alamadığım için morarmaya başlamıştım. Merve hızla ilacımı alıp yanıma geldi. Onun yardımıyla ilacımı almıştım. Ben nefesimi düzene sokmaya çalışırken, kapının çalınmasıyla Merve üstümü başımı düzeltip, kapıya koştu. Tekrar yanıma döndüklerinde hiçbir şey sorulmamıştı. Sanırım gereken açıklamayı yapmıştı. Vakit kaybetmeden ilk müdahaleyi yapıp, beni ambulansa taşıdılar. Merve de telefonumu ve çantamı alarak benimle birlikte ambulansa binmiş. Ondan başka güveneceğim hiç kimse yoktu. Ben bir zamanlar Tülay ve Talat Şahin'in biricik kızları Zeynep iken, sırf İslam'ı sectim diye kimsesiz bir Zeynep olmuştum. Önce Allah sonra da Merve vardı tek güvendiğim. Yol boyunca benim vefalı arkadaşım başında kuran okumuştu. Ambulans durunca sedyeye alınıp acil müdahale odasına götürülmüştüm. Doktorlar etrafta koştururken, çok tatlı bir hemşire yanıma geldi. Geçmiş olsun Zeynep hanım, ismim Gülnur. birazdan verdiğimiz oksijen sizi rahatlatacaktır. İyi olacaksınız Allahın izniyle. Oksijen maskesi takılı olduğu için konuşamıyordum. Olumlu anlamda başımı salladım. İzninizle ben diğer hastalara bakıp birde arkadaşınıza haber vereyim. Tekrar yanınıza geleceğim inşallah. Gülnur hemşire yanımdan ayrılırken, ben rahatladığımı hissediyordum. Bir süre sonra oksijen maskesi çıkartılmıştır ve ben daha iyiydim. Toparlanıp başörtümü düzelttim. Doktor hanım yazdığı reçeteyi bana uzatırken, Gülnur hemşire ilaçlarımı ihmal etmemem için beni uyarıyordu.
"Elbette ki ihmal etmeyeceğim." derken teşekkür etmeyi de ihmal etmemiştim. Bekleme salonuna geldiğimde Merve beni fark etmemişti. "Canım." deyip koluna dokundum.
Yerinden kalkıp kollarını bana sardı. Zeynebim, canım benim. Seni öyle görünce çok korktum." Konuşurken gözleri dolmuştu. Arkadaşımı gerçekten iyi
