BİÇARE

İlk bölüm ile karşınızdayım. Yeni hikayemi beğenmenizi umuyorum. Baştan söylemek istediğim bir nokta var. O da arkadaşlar, bu hikayede bazı bölümler de +18 kısımlar bulunmaktadır. Yapılacak olan eleştiriler bu uyarıyı göze alınarak yapılsın lütfen. Umarım kurguyu beğenirsiniz. Bol vote ve yorumlu bir hikaye olması dileğiyle. O zaman ne diyoruz: "Oy ve yorumlarınıza talibim :) "

Multimedya kısmında kitabımızın video editi bulunmaktadır. İzlemek isteyenler için yeniden yüklendi...

Belki her şeyimiz eksikti bizim. Bir tarafımız hep yarım olsa da beraberdik. Arkadaşlığı, yalnız geçirdiğimiz dört duvar arasında birlikte yaşayarak öğrendik. Düşeni kaldırmak, korkanı yatıştırmak, gülenin kahkahalarının sebebi olmaktı bizim dostluğumuzun temel amacı. En nihayetin de bunların çoğunu da başarmıştık.

Ben ve Bahar... Artık birer bireydik. Reşit olmamızın üzerinden üç sene geçmesine rağmen hala kendi evimiz yoktu fakat bugün onu da başarmıştık. Sırt sırta verip güçlerimizi birleştirmiştik. Bir zamanlar hayal gibi gelen çoğu şeyden birine sahiptik. Kendi evimizi tutarak ayaklarımızın üzerinde durabildiğimizi kendimiz dahil birçok insana kanıtlayabildik.

Eskimeye yüz tutmuş yetimhaneye artık daha fazla yük olmayacaktık. Yerimizi yeni gelen yetimlere, öksüzlere bırakacaktık. Hiçbir çocuğun buraya gelmesini istemesem de değişen bir şey yoktu. Mutlaka terk edilmiş yetimler vardı ve bu sirkülasyon asla son bulmayacaktı.

Büyüdüğüm yetimhaneden ayrılmak o kadar zor gelmişti ki. Aile dediğim insanlarla aynı çatı altında bulunamamak çok acı gelmişti. Geceleri kalkıp mutfağa yemek aşırmaya gittiğim de suçüstü yakalayan Leyla teyzemiz olmayacaktı.

Sımsıcak yuvamızdan ayrıldığımıza bir tek ben üzülüyordum. Bahar o kadar mutluydu ki. Biliyordum, dışarıdan bakıldığında iyi bir izlenim veren bir yer değildi. Lise de ettiği kavgalarının çoğu da kaldığı yerden kaynaklanan sebeplerdendi. Ne olursa olsun onun da en az benim kadar burayı sevdiğine emindim. Burada doğmadıysak bile burada büyümüştük. Çocukluğumuz burada geçmişti.

Şimdi de ayrılıyorduk. Yeni evimiz ne kadar içimi cezp ederse etsin, aile sıcaklığını vermiyordu. Alışırdım zamanla. Alışmaya çalışacaktım. Ayak uydurmak, yanımda Bahar varken çok da zor olmazdı.

Yeni evimiz büyük değildi. İki oda, bir salon ve küçük bir Amerikan mutfağı vardı. Mutfağın salonun içindeymiş gibi olması hoşuma gitmese de ses etmemiştim. Bulabildiğimizin en iyisiydi bu ev. Banyo ve tuvaleti ise beklediğimden daha temiz ve bakımlıydı. Küçük ama oldukça iyi bakımlı bir evdi. Bahar ile odalarımız karşı karşıyaydı. Odalarımızın bulunduğu tek koridorun sonunda banyo vardı. Tuvalet ise salonun diğer ucunda bulunuyordu. Bu tutumları hoşuma gitmemişti. Tuvaletin banyo yakınlarında olmasından yanaydım.

İmkânlarımızın daha iyiye gittiği bir zaman da istediğimiz tarzda herhangi bir ev bulabilirdik. Şimdilik marketteki müdürümüze yaptığımız gibi bazı şeyleri göz ardı etmemiz gerekiyordu.

"Beril elindekini bırak! Hadi! Bir şeyler yiyelim." Dışarı çıktığından