Romanika'da yayınlanan bir hikaye
Hoşça Kalma
Bölüm... Hangi kahrolası bakışlara kurban ettin beni?
Bakmaya kıyamadığım o gözler, neden böyle yabancı?Sözlerin zehir,sesin sanki buz dağı.Üşüyorum… İçim yangın yeri gibi,ama ben titriyorum.
Öyle bir söyledin ki adımı,yemin ederim darmadağın ettin sol yanımı.
Islak kirpiklerimi öpen anneme söyleyemedimbana yaşattığın hayal kırıklığını.“Neden?” dedi, sustum.“Anlat.” dedi, yutkundum.
Kızına aldığı nefesi haram ettiler diyemedim.Diyemedim anne…Emdiğim o süt var ya,fitil fitil burnumdan geldi.
Helalim olsun diye dua ettiğim adam,yüreğimin kıyameti…Nicedir ruhumun duvarlarına çarpan çığlıklarımıiçime atıyorum.Sen bilmiyorsun, ama mahşeri yaşıyorum.
Hadi anne, yeniden büyüt beni.Yeniden ör saçlarımı,yeniden sevmeyi öğret bana.Öyle sıkı tut ki ellerimi,düşmeyeyim yalan sevdaların ardına.
O gün ilk ve son kez sarıldım sana.O gün ne kadar mutluysam,o kadar mutsuzum şimdi.
Beni kalbinin kapısından kovduğun o gün var ya,işte ben o günkendi ellerimle kırdım senin kalemini.
Bundan böyle hükümsüzdürsana yazdığım her şiir.Faili meçhul değil yüreğimin;sensin tertemiz sevdamın katili.
Ben kaldırdım içimden,paramparça ettiğin o kadının cenazesini.Yasını tek başıma tuttum.
Kalbim acıya acıyasöküp attım seni dünümden, bugünümden,geçmişimden…
Hadi, son kez git gönlümden,gülüşümden,gözlerimden.
Sesini, resmini,o sahte gülüşünü siliyorum artık zihnimden.
Dilerim seni,senin gibi bir zalim bulsun. Hoşça kalma…Yolun layığına açık olsun.
