Yükselen ay kendini sana verince karanlığın ışık kaynaklı olmadığını anlayacaksın.
Ormanda ağaçlar yıldızlara ulaşmak için yarışıyordu. Mavinin siyah olduğu o gece, yolumu aydınlatan tek şey ay ışığı ve onun yansımasıydı. Yanımda getirdiğim adamın kesik kesik nefes alışları ve göz yaşları bende bir tamamlanma hissi uyandırıyordu. Onun gözleri yaşamın büyüsünü üzerinden atarken, benimkiler yavaşça akan kanın otlar arasında kıvrılmasını izleyerek keyifle doluyordu. Tabi ifadesiz suratım tüm bunları içine içine atıyordu. Gerçekten yaşadığımı hissettiğim o an, başkasının elinden bu lütfu çaldığım andı.