"Her kilidin bir anahtarı vardır, tıpkı her kalbin bir sahibi olduğu gibi... Yıllar önce birbirlerini bulabilmek için mühürlerini bedenlerine kazıyan Asena ve Yaman, kaderin sert rüzgarlarıyla savrulmuştu. Yıllar sonra, karşılaştıklarında ise Yaman, geçmişin izlerini unutmuş, Asena'yı bir terörist sanarak vurmuştu. Oysa mühürleri onları bir araya getirmek için oradaydı... Adaletin, aşkın ve kaderin kesiştiği bu yolculukta, mühür gerçekten sahibini bulabilecek mi?"
Yanlış hedef
Sabah erkenden kalktım. Kahvaltımı yedikten sonra hastaneye uğrayıp birkaç parça kalan eşyalarımı aldım. Hastanedeki arkadaşlarımla vedalaştıktan sonra hastaneden çıktım.
Eve geldikten sonra kalan eşyalarımı topladım. Pek fazla bir şey yoktu zaten, benim için önemi olan eşyalarımı aldım yanıma. Orada lojmanda kalacağım için eşya taşıma derdim yoktu. Abimin bir arkadaşı sağ olsun ayarlamıştı. Bana da sadece birkaç parça eşyalarımı alıp gitmek kalmıştı.
Akşam yedide uçağım vardı. Hakkâri’de görev yapmak istediğim için tayin istemiştim. Neyse ki çok beklemeden bir hafta içinde tayinim çıkmıştı. Arkadaşlarım başta üzülseler de benim mutlu olduğumu gördükleri için pek bir şey dememişlerdi. Amcam Hakkâri’de Albay olarak görev yapıyordu. Oraya gideceğimden haberi yoktu.
Ona sürpriz yapmak istemiştim. Umarım çok tepki vermez. Orada çalışmamı istemiyordu, tehlikeliymiş, zarar görmemi istemiyormuş.
Babamın emanetiymişim, başıma bir şey gelse öbür dünyada ona nasıl hesap verirmiş.
Defalarca söyledim orada görev yapmak istediğimi ama her seferinde karşı çıkıyordu. Ama bu sefer haberi yoktu. İki aylık bir göreve çıkmıştı haliyle, benden haberi yoktu. Ona çok büyük bir sürpriz olacaktı. Tepkisini çok merak ediyordum.
Uçak saatim yaklaşıyordu. Valizlerimi alıp aşağıya indim, taksi kapıda bekliyordu. Valizlerimi bagaja yerleştirdikten sonra taksiye bindim, havaalanına doğru gitmeye başladık.
Havaalanına geldiğimde daha yarım saat vardı. Koltuklardan birisine oturdum. Anons sesiyle birlikte ayağa kalktım ve uçağa doğru ilerledim.
Uçağa binmiştim. Uykum geldiği için uyuyakalmıştım. Kalktığımda uçak inmek üzereydi. Uçaktan inip valizlerimi aldım ve taksi beklemeye koyuldum. On beş dakika sonra taksi geldi. Valizlerimi bagaja koyduktan sonra taksiye bindim.
— Nereye gideceksiniz hanımefendi? diye sordu.— Abi askeri lojmana gideceğim
.— Asker misiniz? dedi.— Hayır, doktorum.— Ha, öyle mi? Hoş geldiniz doktor hanım.— Sağ olun, dedim.
Başımı cama yasladım, akıp giden yola dalmıştım ki taksicinin sesini duydum:— Geldik hanımefendi.
Taksi ücretini ödedikten sonra lojmana doğru ilerledim. 26 numaralı katta kalacağımı söylemişti abimin arkadaşı.
Kapı görevlisiyle kısa bir konuşmadan sonra anahtarı aldım. Geleceğimden haberi varmış, Ali abi söylemiş.
Bina dördüncü kattaydı. Asansöre bindim, dördüncü katın tuşuna bastım. Yukarıya çıkmayı beklerken birden kapı açıldı ve içeriye 1.80 boylarında ya da daha uzun boylu, sarışın, üzerinde üniformalı biri girdi.
Daha fazla bakmadım adama, yoksa yanlış anlayabilirdi.
O, beşinci katın tuşuna bastı. Ben dördüncü katta indim. Anahtarları kapının kilidine yerleştirip kapıyı açtım. İçeriye girdiğimde salonda L şeklinde bir koltuk vardı. Mutfağı gayet normaldi. Zaten tek kalacaktım, bana yetiyordu.
Yol beni acıktırmıştı. Mutfağa gittim, bir şeyler atıştırmak istedim ama dolap boştu. “Markete gideyim en iyisi.” dedim. Siyah kapşonlu ceketimi giydikten sonra asansöre binip zemin kata indim. Kapıcıya marketin yerini sordum. Tarif ettiği doğrultuda markete ilerledim.
Market kapanmıştı. Amcalar dönmüştü görevden. Askeriyede işleri biraz daha uzun sürerdi, genelde
