yaşayacaklarından habersiz 18. yaş gününe hazırlanan Alesta'nın doğum gününde alacağı bir haber sonrası hayatı tamamen değişir. Bir insan olmadığını ve girmek zorunda olduğu bir sınavla hayatı alt üst olur.
BÖLÜM 1
Uzun sarı ve kıvırcık saçlarını şekillendirmeye çalışan Alesta yine okula geç kaldığının farkındaydı. Uzun süredir her gün aynı sahneyi yaşayıp her defasında " Bu akşam daha erken yatacağım." Diye kendine söz veriyordu. Hızlıca saçlarını iki yandan örüp üniformasını giyip koşarak evden çıktı. Annesi ve babası ondan önce kalkıp işe gittiği için her sabah yalnız uyanıyordu. Bu bir yana sevindirici bir yandan üzücü bir olaydı. Neyse ki evden koşarak çıkışını görmüyorlardı. Okula vardığında öğretmenler çoktan derse girmişti. Sakin olmaya çalışarak nefesini düzeltmeye başladı. Sınıfın kapısını tıklayıp içeri girdiğinde matematik öğretmeni Bay Jonny yine mi? Bakışını atarak yerine oturmasını bekledi. Dersi bölmemek adına bir şey demeyip dersi anlatmaya devam etti. Teneffüs zili çaldığında direkt Alesta'nın yanına gelip " Böyle devam edersen derslerin ne kadar iyi olursa olsun sınıfta kalacaksın Alesta. Yok yazılmaların arttıkça kendini kötü duruma düşünüyorsun."
Alesta üzgünce başını eğdi. " Sadece ve sadece bu günlük seni affediyorum. Arkadaşların bugün doğum günün olduğunu söyledi ama bir daha benim dersime geç kalırsan seni direkt müdürün yanına göndereceğim."
Sevinçle sanki çığlık atarcasına "Teşekkür ederim Bay Jonny. Söz veriyorum bu sondu."
Klasik geçen okul gününden sonra arkadaşları ile kutlama yapmak için her zaman gittikleri kafeye giden Alesta bugün bir tuhaflık hissediyordu. Evden çıktığından beri sanki biri onu izliyor gibiydi.
Ailesine geç kalmayacağına dair söz vermişti. Her zaman anne ve babası ile kutluyordu doğum gününü ne kimseyi çağırabiliyor ne de bir yere gidebiliyordu. Ailesinin özellikle doğum gününde neden bu kadar katı kuralı olduğunu hiçbir zaman anlayamadı. Bu sefer arkadaşlarının ısrarı üzerine izin vermişlerdi ve özellikle çok dikkatli olması gerektiği konusunda uyarılmıştı. Saat akşam 7 de evde olması gerekiyordu. Son 1 saati kalmıştı ama çok eğleniyordu. Bir ara bir kaç masa ötede oturan bir adam dikkatini çekti. Adam gülümseyerek onları izliyordu. Artık kalkma vakti geldiğinde üzülse de 2 ev ötede oturan en yakın arkadaşı Luna ile eve doğru yürümeye başladı. Onların peşinden o adamda kafeden çıkmıştı. Hafif esen rüzgar altında 18 yaşına girmenin hayatında nasıl değişiklikler getireceğini düşünüyordu. Luna başka bir sokağa sapınca peşinden seslendi.
" Evimiz o tarafta değil nereye gidiyorsun?" Luna muzip bir şekilde gülümsedi.
" Sana bir sürprizim var hadi gel bir şey olmaz."
Alesta kol saatine baktı ve saatin 6.45 olduğunu gördü.
" 15 dakika içinde evde olmazsam neler olacağını biliyorsun değil mi ?" Hava kararmaya başlamıştı.
Luna oflayarak " Bu kadar korkak olma, yakın zaten yetişirsin." Diyerek kolundan çekiştirmeye başladı. Alesta' nın içinde tuhaf bir his oluştu. Sokağın ilerisinde bir duvarın önünde durdular. Duvarda büyük bir örtü vardı. Alesta bu
Alesta üzgünce başını eğdi. " Sadece ve sadece bu günlük seni affediyorum. Arkadaşların bugün doğum günün olduğunu söyledi ama bir daha benim dersime geç kalırsan seni direkt müdürün yanına göndereceğim."
Sevinçle sanki çığlık atarcasına "Teşekkür ederim Bay Jonny. Söz veriyorum bu sondu."
Klasik geçen okul gününden sonra arkadaşları ile kutlama yapmak için her zaman gittikleri kafeye giden Alesta bugün bir tuhaflık hissediyordu. Evden çıktığından beri sanki biri onu izliyor gibiydi.
Ailesine geç kalmayacağına dair söz vermişti. Her zaman anne ve babası ile kutluyordu doğum gününü ne kimseyi çağırabiliyor ne de bir yere gidebiliyordu. Ailesinin özellikle doğum gününde neden bu kadar katı kuralı olduğunu hiçbir zaman anlayamadı. Bu sefer arkadaşlarının ısrarı üzerine izin vermişlerdi ve özellikle çok dikkatli olması gerektiği konusunda uyarılmıştı. Saat akşam 7 de evde olması gerekiyordu. Son 1 saati kalmıştı ama çok eğleniyordu. Bir ara bir kaç masa ötede oturan bir adam dikkatini çekti. Adam gülümseyerek onları izliyordu. Artık kalkma vakti geldiğinde üzülse de 2 ev ötede oturan en yakın arkadaşı Luna ile eve doğru yürümeye başladı. Onların peşinden o adamda kafeden çıkmıştı. Hafif esen rüzgar altında 18 yaşına girmenin hayatında nasıl değişiklikler getireceğini düşünüyordu. Luna başka bir sokağa sapınca peşinden seslendi.
" Evimiz o tarafta değil nereye gidiyorsun?" Luna muzip bir şekilde gülümsedi.
" Sana bir sürprizim var hadi gel bir şey olmaz."
Alesta kol saatine baktı ve saatin 6.45 olduğunu gördü.
" 15 dakika içinde evde olmazsam neler olacağını biliyorsun değil mi ?" Hava kararmaya başlamıştı.
Luna oflayarak " Bu kadar korkak olma, yakın zaten yetişirsin." Diyerek kolundan çekiştirmeye başladı. Alesta' nın içinde tuhaf bir his oluştu. Sokağın ilerisinde bir duvarın önünde durdular. Duvarda büyük bir örtü vardı. Alesta bu
