Bölüm 1
Bana beni anlatma.
Bir neden vardır, benim gidişimde.
Ölümler insanı olgunlaştırır ne de olsa.
Bir dirilmek gelir, Yaradan'dan.
Vurursun kendini göklere.
Sen yılanmış şiir kıvamında, Acıya mahkeme kurarsın, huzurla.
Güneş seni ne kadar aydınlatır, Aşk kamçıyı vurduğu vakit.
Bu şehir karanlık gömü gibi.
Mezara karşı suikast içindeyim.
Bir an gelir, Ölüm ebeler içimdekini.
Aklıma körebe oynadığımız bakışmalar geliyor.
Sen karanlık, ben ışıklar içinde ne güzeldi.
Eskiyi susamaktı, külden dirilmelerde.
Uyanmak bir rüya sıcaklığında koynunda.
Sohbet eden sen miydin, yoksa ben mi?
Deli duvar bu...
Vuracaksan alçaktan vur bana.
Bırak da sessizliğin çınlasın içimde.
Bir yangının baş harfinde tut kendini.
Sığınak olsun, Yaradan'a açılan gözlerin.
Sen de görürsün, bendekini.
Sen de yanarsın, anlarsın nasıl olduğunu.
Bu dünya bir şekilde geçiyor.
Ölümün iskeletinde kör düğüm olsam da, Umurumda değil yangınlar.
Beni ben yapan küllerle iç içe.
Sıcak bir tohum, hatta yuva şeklinde.
Gel de tuz bas soframa.
Bir kaşık da sen sür.
Bedenin şekillensin, ruhumun gövdesinde.
Aşk bir kere daha konuşacak, Ruhumuzun bitmeyen kaderinde.
