a&a
merhaba! yeni ve tek bölümlük bir kurgu yazmak istedim. aslında, önceden aslaz olmadan yazmıştım ama aslazla birleştirince daha çok hoşuma gitti.
yarısı gerçek hayat hikayesinden uyarlanmıştır, oy verip yorum yapmayı unutmayın.
———————————————————————
15 Nisan 2024
"nereye gidiyorsun?" birkaç adım arkasından gelen soruyla olduğu yerde durdu genç kadın.
arkasını dönüp göz göze geldiklerinde, "paydos ya hani, evime gidiyorum." diye cevap verdi.
sahi, en çok bu anları seviyordu. uzun uzun gözlerine bakmasını seviyordu. sanki gözleriyle konuşuyorlarmış gibi hissediyordu.
sol elinde tuttuğu araba anahtarını sallarken gülümsedi. bu ikisi arasında kısaca 'ben bırakırım.' demekti.
'keşke senden kaçtığımı bilsen.' diye geçirdi kadın.
"gerek yok. servisle giderim eve."
"her zaman beraber dönüyoruz zaten, hadi gel."
genç, arabasına doğru ilerlerken bir kez olsun arkasına dönüp bakmadı, adı gibi biliyordu peşinden geleceğini.
dediği gibi de olmuştu, kadın çevresine kısa bir göz gezdirdikten sonra gitmemesi gerekse bile içinde ona karşı oluşan tuhaf hisse engel olamıyordu.
"alaz! asi! eve gidince haber verin!"
ikiside arkadaşlarına selam verip el salladıktan sonra arka kapıları açıp eşyalarını özensizce savurdular. alaz bir hafta önce eski arabasını değiştirip yerine siyah, çok pahalı olmayan bir spor araba almıştı. kapıyı kadının aksine daha sert kapattığında asi kısık sesle yaptığı harekete güldü. arabayla yola çıktıktan sonra iki tarafta uzun bir süre konuşmadı. normal şartlarda her iş çıkışı eve gidene kadar arabada her şey hakkında konuşur, sohbet ederlerdi.
iki gençte birbirinin aynısıydı. fikirleri, düşünceleri, hareketleri..
zıt kutuplar birbirini çeker aynı kutuplar ise ne kadar uyumlu olursa olsun birbirini iter.
asi parmaklarında ki yüzüklerle oynadı. düşünceleri bir türlü susmuyor, başını ağrıtıyordu. ne zaman alaz'a baksa burnunun direği sızlıyor, ağlamamak için tırnaklarını eline bastırıyordu.
alaz ise asinin canının sıkkın olduğunu hissediyordu fakat asi kapalı kutu gibiydi. kendi duygularını kimseye kolayına açmazdı. alazın, asiye karşı bir şeyler hissettiği bariz ortadaydı fakat kadından net bir hareket göremiyor, göremediği için mesafeli -ne kadar yapabilirse- davranıyordu.
bu nedenle konuşma başlatmak yerine kısık sesli bir müzik açtı, camını araladı, araba kırmızı ışıkta durduğunda bir dal sigara çıkartıp önce kendine sonra da kadına uzattı.
"senin neyin var?" diye sordu dayanamadığında. sessizlik onu boğuyordu.
'düşüncelerimin içinde boğuldum, sıkışıp kaldım, çıkamıyorum. çıkmaz bir sokaktayım sanki, ilerlesem ilerleyemiyorum. geri dönüyorum bir sürü çukurla karşılaşıyorum. dönüp sana bakıyorum, seni de anlayamıyorum. ne seni ne de kendimi.'
"hiçbir şey."
alaz kısa bir an dönüp kadına baktıktan sonra ışığın yanmasıyla tekrar önüne döndü. asi ise ona bakmayı sürdürdü. oturduğu koltukta yan dönerek rahat bir pozisyon buldu
