Bir efsundu kadın. Mor gözlerindeki ışıltıya kandı adam. Daha çok küçüktü sevda tohumu gönlüne düştüğünde. Sekiz yaşındaydı beş yaşlı kızın elinden tutarak babasına götürdüğünde.
"Biz evleneceğiz" demişti tüm ciddiyetiyle. O zaman büyükleri gülmüştü ama kader daha o gün örmüştü ağlarını. Küçük çocuk büyüyüp kıza aşkını ilan ettiğinde ilk hayal kırıklığını yaşamış,
"Abi" diyerek aşkını kalbinin köşesine süpüren kıza çok kırılmıştı. Yıllar sonra ölen nişanlısının yasını tutan kız ile evlenmesi gerektiğini öğrendiğinde aşkı onunla alay eder gibi saklandığı yerden çıkarak tüm kalbine hükmetmişti.
Aşkı küllerinden doğmuştu.
Bakire Değilim.
Önemli Not: HİKAYE KISMEN GERÇEK HAYATTAN ALINMIŞTIR...
Keyifli Okumalar!!!
Genç kadın aynadaki aksine bakarak derin nefes aldı. Üzerinde fazla dikkat çekmeyen sıradan gecelik ile bile fazlasıyla seksi görünüyordu. Kendini izlemeyi kesip topladığı cesaret bir balon gibi sönmeden odasını terk etti. Yan odanın kapısını çaldı bir kere. Evde olduğunu biliyordu. Çünkü bir saat önce kapının açılma sesini duymuştu. Saat gecenin bir buçuğu olmasına rağmen uyumadığını da biliyordu. İçeriden 'gel' sesini duyunca yavaşça kapıyı açtı. Odaya girdi ve kapıyı ardından kapattı.
"Bir şey mi oldu Azra?" sesini duyduğu yöne baktığında onun pijama altını giydiğini gördü. Dudaklarını kemirerek bakışlarını kaçırdı. Duş alıyor olabileceği ihtimalini düşünmediği için kendine kızdı. "Hasta mısın?" ses şimdi daha yakından geliyordu. Sadece ses değil mis gibi duş jeli kokusu da yakındaydı. Bedeni anında tepki vererek geri çekildi. Kafasını iki yana sallayarak
"Hayır hasta değilim Rahşan. Konuşmamız lazım" dedi. Genç adam ıslak saçlarını düzelterek camın önünde duran tekli koltuğa oturmasını işaret etti. Genç kadın onu dinleyerek temkinli adımlarla yürüdü ve koltuğa oturdu. Diğer koltuğa da adam geçerek kendisine baktı dikkatle. Odaya geldikten beri dikkatini çeken tek şey adamın gözlerinden başka bir yerine bakmamasıydı. Gergin bedeni daha da gerginleşti.
"Seni dinliyorum" adamın sabırsız sesi hemen konuya geçmesini söylüyordu. Sırtını dikleştirerek gerçek Azra'ya dönüştü. Güçlü ve hakim kadın.
"Mehlika teyze gelmişti bugün"
"Bir şey mi olmuş?"
"Hayır. Bizi merak etmiş. Misafirliğe gelmişti"
"Seni gecenin bu saatinde odama getiren sorun ne peki?" diye soran adama baktı kadın. Söyleyeceklerinden sonra tepkisini merak ederek hemen çıkardı ağzındaki baklayı.
"Torun istiyorlar" dedi tek nefeste. Adamın tepkisi sanki kendisinden imkansız bir şey istenmiş gibiydi. Parmaklarını siyah saçlarına geçirerek karısına yandan bakış attı.
"Sen ne dedin?"
"Daha erken, bebek düşünmüyoruz şimdilik, dedim" aferin der gibi kafasını salladı kocası. İçi burkuldu sebepsizce. Sebebi vardı da şimdi düşünmek istemiyordu.
"İyi demişsin" dediğinde yerinde kıpırdandı kadın. Onun tedirgin hali Rahşan'ın dikkatinden kaçmadı tabi.
"Mehlika teyze benim kısır olduğumu düşünüyor. Ona göre bebek için bir sene evlilik çok uzun bir süre. Şimdiye kadar bebeğin doğması lazımdı" dedi umursamazca. Rahşan'ın duygusuz kıkırtısı bakışlarını ona çevirmesini sağladı. Mehlika hanım böyle bir şeyi direkt söylecek kadar gaddar biri değildi. Sadece bir problemleri olup olmadığını sormuştu nazikçe.
"Ah be güzel annem. Bir bilsen gerçekleri" diye hayıflandı düz bir sesle. "Hamile mi kalmak istiyorsun sen?" direkt sordu karısına adam.
"Evet" duyduğu yanıtla kafasını salladı. Geldiğinden beri ilk kez kadının bedenine baktı. Düşünceli tavırla yeni yeşermeye başlayan sakallarını kaşıdı onu izlerken. Genç kadın kocasının ne cevap vereceğini beklerken aklına bin türlü şey getirdi. Ve o şeylerin hiç biri iyi sonla bitmiyordu.
"Yumurtlama dönemin ne zaman?"
