GEÇMİŞİN SIRRI

16 YIL ÖNCE

Mutlu aile kahvaltı ediyorlardı, Aysel hanım eşi İbrahim bey, 7 yaşındaki kızları Berna, ve 5 yaşındaki ikiz kızlar Zeynep ve Zehra, Zeynep çatalla tabağın'daki zeytini almaya çalışıyordu, zeytin'i bir türlü çatalınla alamayınca Zeynep'in annesi Aysel hanım;

-Kızım elinle al zeytine çatal batırılmaz hem, elinle Yemen daha iyi olur dedi gülümseyerek, İbrahim bey masadan kalktı, bardaktaki çayını son yudumunu içti,

-Gülüm ben gideyim artık, dedi işe gidiyordu İbrahim bey, inşaatta çalışıyordu, normalde öğretmendi, fakat atanamayınca, inşaat işlerinde çalışmaya başladı, Aysel de eşini uğurlamak için, kalktı masadan, İbrahim sırasıyla kızları Berna Zehra ve Zeynep'i öptü,

-Oy çiçek kokulu kızlarım, babanız size kurban olsun hiçbir çiçek sizin kadar güzel kokamaz, dedi onları severken, kapıya yöneldiler Aysel hanım ile birlikte, Aysel Hanım'ın bugün yüreğinde bir sıkıntı vardı;

-Ne oldu canım, fark etmedim sanma, kızların yanında soramadım sadece iyi misin? Diye sordu İbrahim,

-Bugün işe gitmesen, biliyorum çalışman gerekiyor, bize bakman gerekiyor, ama bu işlerde çalışmanı hiç istemiyorum, korkuyorum işet, İbrahim ise Aysel'i alnından öptü;

-Ben de biliyorum elbet, ama zorundayım atanmayı bekliyorum eğer atanırsam, köy öğretmeni olmak istiyorum, birlikte köye gideriz Aysel'im, bu şehrin hengamesinden yoruldum artık, dedi,

-İnşallah İbrahim İnşallah atanırsın da gerçekten bu şehirden gideriz, İbrahim anahtarlarını aldı kapıya yöneldi, Aysel'e bakarak gülümsedi, ikisi de o an bu bakışın bu gülümsemenin son bakış son gülümseme olduğunu bilselerdi ne yaparlardı ki? Aysel içindeki sıkıntının bir daha kocasını görememek olduğunu bilse gerekirse onu Bağlar işine göndermez di değil mi? Peki ya İbrahim geri dönemeyeceğini bilse, eşini ve kızlarını bırakıp yine de gider miydi işe? Ama onlar bilmeden Kader ağlarını örüyordu, ne kadar plan yapılırsa yapılsın Kader gelip o planlara bertaraf ediyordu………

Akşam olmuştu, İbrahim Bey'in en yakın arkadaşı İsmet bugün izinliydi işe gelmemişti, ismet'in sayesinde bu işe girmişti, paydos zamanı gelmişti, giyinip mutlu bir şekilde evine gitmek için çıktı, arabasına bindi araba boğuk boğuk ses çıkarsa da yine de İbrahim bey'i eve getirip götürüyordu, arabası ile tam evine yaklaşıyordu ki, birden aklına gelenle durdu ve ceplerini yoklamaya başladı, yoktu anahtarları unutmuştu,

-Hay Allah, dedi ve tekrar arabasını çalıştırdı, unuttuğu şeyleri almak için geriye iş yerine döndü,

İş yerine gelmişti burası inşaatı yapılan bir apartmandı, merdivenlerden yukarıya doğru çıktı çünkü yukarıda bir yerde unutmuştu yerini hatırlıyordu, yukarıya doğru çıktıkça sesler geldiğini fark etti çıktıkça sesler daha net duyuluyordu, sesin birisi en yakın arkadaşı ismet'e aitti, sese yaklaştıkça kaşları daha çok çatıldı, çünkü konuştukları şey hiç iyi şeyler değildi, İsmet yanındaki başka bir adamla konuşuyordu ve İbrahim hepsini net şekilde şu anda duyuyordu;

-Bir şey