Kitaplar Özellikler İletişim İndir
 Gidemezsin
Aşk/Romantizm

Gidemezsin

766Beğeni
30,810Okunma
46 Bölüm
112,198Kelime
9 saat 21 dkSüre
16.08.2025Tarih
Tüm hakları saklıdır.
********
G.S.A Serisi 1 okumanız tavsiye olunur. İki kitap birbirine bağlantılıdır. Tek de okuyabilir siniz ama anlama açısından size yardımcı olur.



Belki, başka türlü olsaydık seninle. Başka bir iklimde başka bir takvimde karşılaşsaydık. Mesela, sadece senin ve benim olduğum bir dünya olsaydı. Bir kısa öykü olsaydın bana sonu mutlu biten. Sen bana can olsaydın ben sana canan. Adımızın yan yana yazıldığı bir yer olsaydı. Ben giderken sana kalsaydı. İhtilal gibiyiz seninle, sürekli darbedeyiz.

Eksik olan yapbozlar gibiyiz. Şimdi yapboz bozuldu. Eksik çoğaldı. İçimdeki kasırgaya karıştı. Bir İstanbul sabahı gibisin içimde hem karışık hem vazgeçilmez. Artık kavuşmak kavramı yok. Karahan... Unutma beni...


***


Nazlı ❤️ Karahan...

Tanıtım





"Ölene kadar sorgulayacağım. Bana gerçeği söylemen bile hiç bir şeyi değiştirmeyecek. Benim yaşadığım hiç bir acının geri dönüşümü yok." Karahan dan bir adım geriye çıktı. Hali tükenmek üzereydi. Her aklına geldiğinde o güne geri dönüyordu. Bitmek tükenmek bilmeyen bu acıdan yorgun düşen yüreği daha çok kanıyordu.

İşaret parmağını Nazlı'nın yüzüne tuttu. Çok öfkeliydi. Nazlı'nın tükenen halini bile göremiyordu. "Sen bana mecbursun. Sen beni affet ya da etme umrumda bile değil. Sen benimdin, benimsin. Sana dokunacak her erkeğin canını alırım. Senin inadın inat mı benimkinin yanında? O dediğin acının alasını yaşadım ben. Bir tek sen yaşamadın." Nazlı'yı sabahlığını bağladığı düğümden tutup kendine çekti. Nazlı'nın akan gözyaşları içine oturmuştu. Ama artık anlaması gerekiyordu. Ya Karahan ya Karahan dı.

Burun buruna geldiler. İkiside öfkeli ikiside aşıktı. Aşkın öfkeyle harmanlanmış haliydiler. Nazlı'nın yüzüne fısıldadı. "Tek bir sabah dünyaya gözlerimi seninle açmak istemiştim. Güneş sen gittiğinden beri bana doğmuyor. Ve sen bunu göremeyecek kadar körsün. "

Nazlı sertçe yutkundu. Diyeceği şeyler boğazında düğüm düğüm olmuştu. Kelimeler yerine gözlerinden yaşlar dökülüyordu. Kalbine mi aklına mı söz geçirecekti? Yoksa Karahan'a mı?

Karahan tuttuğu kemeri hızla geri bıraktı. Nazlı bir adım geriye gitti. Kapıdan hızla çıkıp giden adamın arkasından baktı. Kapı çekilince olduğu yere çöktü. Tuttuğu hıçkırıklarını bıraktı. Ellerini yüzüne kapattı.

"Sadece sana mı güneş doğmuyor... Sen gittiğinden beri Kara benim dünyam."

📖 Uygulamada Oku
App Store Google Play