Kitaplar Özellikler İletişim İndir
Gözlerimdeki Yol
Gençlik

Gözlerimdeki Yol

1Beğeni
10Okunma
7 Bölüm
3,407Kelime
17 dkSüre
21.09.2025Tarih
Giriş
"Her şey bir bakışla başladı"
Gözlerimin icine dokunan o an, sanki zamanın bütün gürültüsünü susturmuştu.

Kelimelerim boğazıma dizilmiş, kalbim ise aceleyle çarpıyordu. Bazen bir an, yılların taşıyamadığı ağırlığı taşır; bazen de tek bir bakış, insanın bütün hayatını yeniden kurar. Benim hikayem de böyle başladı.

Hiç beklemediğim bir anda, hiçbir hazırlığım yokken, hayat bana kendi yolunu çizmem için sessizce bir işaret verdi. Ve ben, o işareti takip etmeye karar verdim.

O bakışın büyüsüne kapıldığımda, sadece on yedi yaşındaydım. Kalbim saf, aklım karışıktı; neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilecek kadar büyük, ama seçecek kadar güçlü değildim.

İlk defa birine güvenmenin, ilk defa kalbini hesapsızca açmanın ne kadar ağır bir bedeli olabileceğini bilmiyordum. O yaşta aşk bana masal gibi gelmişti; yanlış insanı seçtiğimi fark ettiğimde ise çok geçti. Her gülüşün arkasında bir sır, her sözün içinde bir yalan gizlenebileceğini işte o günlerde öğrendim.

Bir yanım hâlâ çocuktu, diğer yanım ise büyümek için acele ediyordu. Aşk, bu aceleciliğimi kullandı. Yanlış kalplere emanet ettim en kırılgan yanlarımı. Ve her hatam, bana yeni bir yara bıraktı.

Bugün dönüp baktığımda, o günkü ben ile şimdiki ben arasında koca bir uçurum var. O uçurum, yaptığım hataların yankısıyla dolu. Ama belki de büyümenin başka yolu yoktu; bazı kalpler kırılmadan insan kendini tanıyamıyordu.

1.bölüm–ilk Tanışma

Lara, o gün okulun bahçesinde yalnız başına kitap okuyordu. Herkes kalabalık gruplar halinde konuşurken o, kendi dünyasında sakindi. Sessizliği seviyordu; ama aslında kalbinin bir köşesi, fark edilmek istiyordu.


Tam sayfanın arasında kaybolmuşken bir ses duydu:— “Hep böyle köşede mi oturursun?”
Başını kaldırdığında Yaman’ı gördü. Elinde defterleriyle ayakta duruyor, yüzünde hafif bir gülümseme taşıyordu. Lara önce cevap vermedi, ama göz ucuyla ona bakınca Yaman’ın gözlerindeki ışıltıyı fark etti.
— “Belki de kitaplar insanlardan daha samimidir,” dedi Lara, biraz utanarak.Yaman gülümsedi.— “Ama insanlarla konuşmadıkça hayatı nasıl anlayacaksın?”
O günden sonra sohbetler uzamaya başladı. Ders aralarında küçük konuşmalar, paylaşılan şakalar, gizli gülüşler… Lara’nın utangaçlığı ile Yaman’ın kendine güveni arasında garip ama güçlü bir bağ doğmuştu.
Bir akşam, okul çıkışında birlikte yürürlerken Yaman birden durdu.— “Bilmiyorum… Ama senin yanında olduğumda her şey daha kolay geliyor,” dedi.
Lara’nın kalbi hızla çarpmaya başlamıştı. Gözlerini ondan kaçırmaya çalıştı ama başaramadı. Dudaklarından neredeyse fısıltı gibi çıkan tek kelime döküldü:— “Ben de…”
O andan sonra, Lara ve Yaman artık sadece arkadaş değildi. İlk dokunuş, ilk el tutuş, ilk “seni seviyorum” fısıltısı… Onların hikâyesi, en masum ama en unutulmaz yerden başlamıştı.Şimdiki zamana dönelim
📖 Uygulamada Oku
App Store Google Play