Yıllar sonra, Türkiye'nin en büyük savunma projesi Bürküt uçaklarının başmühendisi olan Maral, hayatının en büyük sınavıyla karşılaşır. Projeyi korumakla görevlendirilen özel kuvvetler timinin başında, yıllar önce ardında sorular bırakan Alaz vardır.
Maral, içindeki aşk ve kırgınlıkla yüzleşirken, Alaz'ın kayboluşunun ardındaki gerçekler birer birer ortaya çıkacaktır. Kader, ikiliyi yeniden bir araya getirirken, geçmişin yaraları ve bugünün mücadeleleri arasında hangi duygular galip gelecektir?
Bu, yarım kalmış bir aşkın ve iyileşmeye çalışan iki ruhun hikayesi... Gökyüzündeki yıldızlar kadar parlak, yeryüzündeki insanlar kadar gerçek.
---
Bu hikayede geçen isimler, olaylar ve yerlerin gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür ve kurgudan ibarettir.
!!!Dikkat!!!
Bu kitapta cinsellik, küfür, intihar, kendine zarar verme, şiddet vb. tetikleyici unsur bulunmaktadır. Yetişkin okurlar içindir!
Kapak Tasarımı: @dazlakkilicinsahibesi
ÖN SÖZ VE İTHAF
Hayat kazandıklarımız ve kaybettiklerimizden ibaretmiş. Heyecanla ve tutkuyla bağlı olduklarımız, hayatımıza girenler ve çıkanlar, hobilerimiz hayatımızı yaşanır kılan şeylermiş. Eskiden heyecan duymanın kıymetini bilmiyormuşum bugünlerde fark ettim. Bir takım tutmak, burçları takip etmek, bir turnuvayı izlerken kendini kaybetmek... Aslında hayatı hayat yapan şeyler bunlarmış. Çoğumuzun saçma bulduğu bu eylemler aslında hayatı heyecanlı kılan şeylermiş ve bizi dünyaya bağlıyorlarmış.
Düşünsenize tutkularınız yok. Yaptığınız hiçbir şey sizi tatmin etmiyor. Kahve içmek, yürüyüş yapmak, sohbet etmek, tatile gitmek... Tüm bunların anlamını yitirdiğini düşünün. Hayat ne kadar çekilmez oluyor. Sizi yataktan kaldıran şey biraz da olsa hayalleriniz değil mi, tüm hayallerinizin toprak olduğunu düşünün.
7 Mart 2024'te heyecanımın ve umudumun kaynağını kaybettim. Yanımda kimse olmadığında bile elimi tutan, elini tuttuğum sürece her şeyi başarabileceğim insana veda ettim. Son kez olduğunu bilmeden onu sevdiğimi söyledim. Ona Tunç'tan ve Maral'dan bahsettim. Kainatın en iyi abisi olduğunu kulağına fısıldadım, son kez elini tuttum. Ve hayat birdenbire tüm anlamını yitirdi.
Her şeyden vazgeçtim.
Hayatta ne yaparsak birbirimiz için yapıyorduk çünkü başka nasıl yaşanır bilmiyorduk, bilmiyordum. Ama sonra bir rüya gördüm. Elimi tuttu, yattığım yerden beni kaldırdı ve mutfağa götürdü. Çok zayıftı, yemek yiyerek kilo almaya çalışıyordu. "Bak ben çabalıyorum. Sen de devam et." Dedi. O noktada devam etmeyi denedim. Hala deniyorum.
Hüma Kuşu, hayat tüm anlamını yitirdiğinde bana tekrar heyecan duygusunu yaşatan yegane şeydi. Okudukça anlayacaksınız bu cümlemi: aklıma ilk düşen karakterler Maral ve Tunç'tu çünkü ben onlarla beraber size bu dünyada en iyi bildiğim şeyi yazacaktım.
Bu kitabı yazmak için devam ettim. Ölümsüz olabilmesi için bana ihtiyacı vardı. Onu ölümsüz kılmak için bu kitaba tutundum. Onu yaşatmak için yaşamak zorundaydım.
Bugün benim en kıymetlimin doğum günü. Dünyaya gelişinin 24. Yılı, cennete doğuşunun ise tam 3. Ayı. Bugün Hüma Kuşu'nun doğum günü. Bugün Tunç Kara'nın kendi seçtiği doğum günü. Bugün Hüma Kuşu okuyucularıyla buluşuyor. Sayfalarda kaybolacağımız güne dek burada buluşacağız.
Bu süreçte yanımda olan arkadaşlarıma teşekkür ederim. Anneme yaptıkları için teşekkür ederim. Nisa, Hazal, Beyza, Şevval, Kardelen, Cansu; beni anladığınız için teşekkür ederim. Şimdiden, yolculuğumuzun başında benimle olacak olan tüm okurlara teşekkür ederim. Hüma Kuşu umarım duygularınıza tercüme olabilir. Aşka ve kardeşliğe diyerek sizi birinci bölüme uğurluyorum...
Bu kitap;
Abisinin minik kuşu olan bütün kız kardeşlere,
kainatın en iyi abisine, kardeşine ve en güçlü savaşçısına: Onur Berkay Orhan'a,
İthaf edilmiştir.
🖤
