Karanlık IŞIK

**

"Hey, Damon, neden dalgınsın?.." Otobüsün hafif sarsıntısı eşliğinde, sonunda dayanamayıp sordu Henry.

Damon onun sorusunu pek de umursamış gibi görünmüyordu. Delici, yeşil gözleri pencereden dışarıya, ağaçlara ve hoş doğal manzaraya odaklanmıştı. Cama yasladığı başı otobüsün hareketinden dolayı hafifçe sallanıyordu. Simsiyah ve aralarında bir tutam kırmızı olan dağınık saçları soluk beyaz tenli, yakışıklı yüzüne dökülüyordu.

Görsel: Damon Black Yaş: 18

"Damon!... Beni duyuyor musun?!" diye üsteledi Henry, cevap alamayınca.

"Ne var?" dedi her zamanki soğuk ses tonuyla Damon, hala dışarı bakarak.

"Bu kadar sıkıcı olmak zorunda mısın? Zaten tüm gezi boyunca neşesizdin. En azından yolda surat asmasan?... Gerçekten bazen çok sinir bozucu olabiliyorsun, biliyor musun?"

Damon hafifçe iç çekti. "Evet, biliyorum. Bana bunu söylemek için mi başımı şişiriyordun?"

Henry gözlerini devirdi. "Başını şişirmiyorum! Sohbet etmeye çalışıyorum. Hem sen neden bugün extra sinir bozucu davranıyorsun? Moralin mi bozuk?"

"Hayır. Sanırım hiç gelmemeliydim. Sabahtan akşama kadar deli gibi dolaşıp tarihi saçmalıklara bakmak bana göre değilmiş. Fena canım sıkıldı." dedi hala dışarı bakarak.

"Anladım... Sıkıldığın için böyle çekilmezsin yani."

"Kes sesini."

Birkaç dakika sonra otobüs kısa bir mola vermek için durduğunda Damon Henry'i otobüste bırakarak aşağı indi. Etrafa bakıp temiz havayı içine çekti. Böyle aptalca bir geziye katıldığı için hala kendini budala gibi hissediyordu. Neyse ki bitmişti. Batmaya başlayan güneşe baktı. Bir sigara yakıp etrafta yürümeye başladı. Otobüs arkasında gözden kayboluncaya kadar öylece yürüdü. İleride batan güneşin ışığında, turuncu ve kırmızı ışıklarla parıldayan bir göl görünüyordu. Sigarasından bir nefes daha çekti ve göle doğru yürümeye başladı.

Serin akşam rüzgarı saçlarının arasından geçiyor, yüzüne çarpıyordu. Yürümeye devam etti. Aklı bir sürü şeyle doluydu. Okulda oldukça popülerdi ama onu gerçekten tanıyan kimse var mıydı acaba? Hayır... yoktu. Herkes onun hakkında onun yakışıklı, biraz egoist ve soğuk tavırlı sıradan bir kolej öğrencisi olduğunu düşünüyor olmalıydı. Hakkındaki gerçekleri öğrenselerdi yüz ifadelerinin nasıl değişeceğini hayal etti. Gerçekleri öğrenmeleri yada onun hakkında ne düşünecekleri zerre kadar umrunda değildi ama yine de kendi hakkındaki bu karanlık gerçekleri gizli tutmaya özen göstermeliydi. Başı her an o aptal polislerle tekrar belaya girebilirdi.

Aniden duraksadı. Düşüncelerinden sıyrılmasını sağlayan ve bu boğucu günü bir anda daha ilginç bir hale getiren bir şey gözüne takıldı...

Gölün kenarında, beyaz ve kırmızı renklerde olması dışında çok bir şey ayırt edemediği garip bir şekil vardı. İstemsizce biraz sırıtarak şekle doğru yürüdü. Yaklaştıkça bunun yerde, gölün kenarındaki sığ suların ve yosunların içinde yatan bir kızın bedeni olduğunu anladı. Ona yaklaştı. Kiraz rengi, açık kırmızı, uzun saçları etrafına yayılmıştı. Yüzü narin ve güzel görünüyordu. Bedeni fazlaca zayıf ve küçüktü. Sudan dolayı üzerine yapışmış, ince, beyaz