NG1356QR
¹
İyi korunan, büyük, lüks bir evin arkasındaki yolun karşı tarafında, arabamın içinde, sigara içiyordum. Bir yandan da her zamanki gibi lanet hayatımı sorguluyordum. Neden bütün pis işleri yapmak zorunda kalan hep ben oluyordum? Çete için önemsiz, sıradan bir tetikçiden ibarettim. İşini iyi yapan, insanları kimsenin ruhu duymadan öldüren, vakti geldiğinde kullanılmış bir mendil gibi atılacak basit bir tetikçi... Çetedeki kimse beni daha fazlası olarak tanımlamazdı eminim. Bir görev sırasında ölsem bile sadece yerime başkasını bulurlardı.
İç çektim ve izmariti yarı açık pencereden aşağı attım.
**
Evin güvenlik sistemini kırmam fazla zamanımı almamıştı. Özel güvenliklere görünmeden daha önceden planladığım açık pencereden içeri sızdım. Evin içinde yürümeye başladım. Adımlarım hızlı ama kararlıydı. Evin içini, koridorları, odaların yerini evde yaşamış kadar iyi biliyordum. Tüm bilgiler önceden çeteye sızdırılmıştı zaten. Yapılması gereken son bir iş kalmıştı,.. benim işim.
Sonunda odaya ulaşmıştım. Silahımı hazırladım ve kapıyı sessizce araladım. İçeri girdim. Gece görüşüm iyi olduğundan normalde pek el feneri kullanmazdım ama bu odaya girdiğimde gördüklerimin beni yanılttığını düşünerek el fenerini açtım.
Aman Tanrım...
Oda boştu. Aradığım adam yatağında değildi. Ya uyanıksa? Ya geldiğimi gördüyse? Ya tuzağa düştüysem?
Sakin ol, Mira. Kendine gel, paniğe kapılma... Düşün... Düşün...
İşte bu! Ya sadece odasını değiştirdiyse? Sonuçta oda bilgileri ve kroki bize sızdırılalı bir haftaya yakın zaman olmuştu. Herhangi bir sebepten dolayı odasını değiştirmiş olabilirdi...
Tekrar koridora çıktım ve sessizce yürümeye başladım. Karşıma çıkan odaları silahımı hazır tutarak kapılarını aralayıp kontrol ediyordum.
Buradan o adamı almadan çıkamazdım, çıkmayacaktım. Bu gece onu kesinlikle öldürmeliydim. Lanet çetenin bana karşı olan güvenini yıkarsam çetedeki pozisyonum daha da düşerdi.
Bu oda da boş, bu da, bu da, bu d-.. aman tanrım işte buradaydı. Kapıya sırtı dönük, yatakta yatıyordu. Odaya girdim, adımlarım sessiz ve yavaştı. Dudaklarıma küçük bir zafer gülümsemesi yayılmıştı.
Yataktaki yastıklardan birini elime aldım. Onu buradan çıkarmaktan vazgeçmiştim. Burada onu arayarak çok fazla vakit kaybettiğimden işini burada bitirecektim.
Yastığı havaya kaldırdım. Sessiz bir boğma işimi görürdü. İçimden saymaya başladım.
Bir,... ikii,... üç-
Bu geceki ikinci şoku yaşadım... Tam yastığı sertçe kafasına basmak üzereyken yatakta kıpırdanıp bana doğru dönmüştü. Ve bu da yüzünü görmemi sağladı.
Bu o değildi...
Benim aradığım adam bu değildi, bu çok daha gençti. Elli dört yaşında bir adam arıyordum ama önümdeki kişi en fazla yirmi beş yaşında olmalıydı. Oysaki bana moruğun bu evde tek başına yaşadığı söylenmişti.
O anda gözlerini yavaşça araladı. Uyanmıştı. Gözleri iki üç saniye bana boş baktı.
Ancak sonra korkuyla yatakta hızlıca doğruldu. Gözleri bir elimdeki yastıkla, bir diğer elimdeki silah arasında gidip geliyordu.
"Kimsin sen? Odamda ne yapıyorsun?"
Boynumu kıtlattım ve silahı ona doğrulttum. Bu irkilmesine sebep
