🎶 Uçağı bulan, onu kurtaran bir K-pop grubu: Enhypen.
🎵 Uçağın düşüşündeki gizem ve bir türlü çözülemeyen sırlarla dolu hayatlar.
🎧 Türk kızının geçmişinde olan Stray Kids.
🎸Her şey kızımızın uçaktan düşmesiyle beraber hafızasını kaybetmiş olmasıyla başlıyor ve gizem asla peşimizi bırakmıyor.
Kurgumuza hepiniz hoş geldiniz.🫶🏻
🚁Tanıtım🚁
Kitaptaki bir kesit tanıtım amaçlı konmuştur. İyi okumalar dilerim.😊
🚁
"Değiştirme konuyu minik kelebek. Ben çocuk istiyorum çocuk. Bir an önce evlenelim işte. Yah! Duyuyor musun beni?! Kulaklarını tıkayamazsın öyle. Daha çok bağırırım o zaman,kendin bilirsin. Yaaa! Herkes duysun beni! Ben minik kelebekle evlenmek ve yavru kelebekler meydana getirmek istiyorum! Bu kız benimle evlenecek! Duymayan kalmas-"
Yine kulaklarıma dolan bu seslerle neye uğradığımı şaşırdım. Ağzım şaşkınlıktan açılmıştı.
Bu sözleri söyleyen kişi karşımda yatan Hyunjin olamazdı değil mi?
Peki ya bu sözleri söylediği kişi? O ben miydim gerçekten?
Kalbime tuhaf şeyler oluyordu.
İçeride bulunan Stray Kids üyeleri de gerçekten çok mutlulardı ama peki ya şimdi? Şimdi ne yapacaktım?
Gözlerim yeniden yatakta doğrulan Hyunjin'i bulduğunda şaşkınlığımı belli etmemeye çalışarak kendi aklıma gelenleri sitemli bir sesle söylemeye başladım. Kızıyor gibiydim ama masum bir kızıştı benimkisi.
"Yemek yemiyor, su içmiyor, hiçbir şeye tepki vermiyor, tek kelime dahi etmiyor ve arkadaşlarını üzüyormuşsun Hyunjin. Durmadan ağlıyormuşsun. Bir an önce kendine gelmelisin. Kendine gelmeli ve arkadaşlarınla, kardeşlerinle bol bol vakit geçirmelisin."
Ne diyebilirdim ki başka? Aklıma gelen ilk şeyler bunlar olmuştu.
Tabii o, sözlerime tepkisiz kalmadı.
Gülümsedi.
Gözleri gözlerimde takılı kalmışken bir de gülümsedi.
Onun bu gülümseyişi Stray Kids üyelerinin şaşkınlığı ve mutluluğunu giderek artırmaya devam etti.
"Sen... Geldin ya..." dedi bana bakmaya devam ederek. Başka bir şey söylemedi.
Ellerini koyduğu yataktan çekti ve dizimin üzerinde olan elimi kendi avuçlarının içerisine aldı.
Kalbim... Neden bu kadar düzensiz atmaya başlıyordu ki sanki? Neler oluyordu cidden?
Hyunjin'in yüzündeki gülüş iyice yayılırken Heeseung'un sesi duyuldu.
"Ya,ya,ya! Ne yapıyorsun?!"
Haklıydı da. Beni bir peluş lamadan dahi kıskanan Heeseung'dan bahsediyorduk sonuçta. Şimdi canlı canlı karşısında bir erkek tutuyordu elimi. Hem de ünlü, oldukça yakışıklı bir idol.
Hyunjin gözlerini ilk defa benim üzerimden çekti ve çevresine bakındı.
Kendi arkadaşları dışında odada bulunan Enhypen üyelerinin ve kendisini uyaran Heeseung'un üzerinde yorgun gözlerini gezdirdi.
En son Heeseung'un üzerinde durdu bakışları. Heeseung ise hâlâ tuttuğu elime bakıyordu.
Bir anda gerçekleri idrak edebilerek onun elleri arasından kendi elimi çektim. Bu olanlara hâlâ bir mana veremiyordum.
Elimi Hyunjin'in elleri arasından hızla çekince Heeseung'da olan bakışları yeniden beni buldu.
Konuşmuyordu... Yalnızca, hâlâ inanamıyormuşçasına bakıyordu.
"I.N, bu sefer gerçek değil mi? Gözlerimin gördüğü kişi benim Leyla'm değil mi? Hayal görmüyorum."
Gözlerini benden ayırmadan I.N'e yönelttiği soruya karşılık I.N gayet mutlu bir şekilde:
"Evet," diye cevap verdi. "Hayal değil, gerçek. O burada, senin karşında."
Lâkin Heeseung yine rahat durmadı.
"Benim Leyla'm derken? Önce minik kelebeğim, sonra benim Leyla'm. Ne oluyoruz ya? O nereden senin Leyla'n oluyormuş? Hah! O benim, benim! Benim Mina'm!"
Bence de...
Heeseung adımlarını bana doğru atarak yanıma geldi. Ellerini omuzlarıma attı. Ardından oturduğum yerden onun yüzüne bakarken:
"Hadi, gidelim,"dedi sakince.
Hyunjin'in gözleri şimdi
