MÂHÎ

Klasik geçen günlerden birinde olmayı şuan o kadar çok isterdim ki!

Birkaç aya bir düzenlenen Azerbaycan, Fransa ve Ankara'daki Pir holdingin ceolarıyla birlikte yapılan toplantıda ağzından çıkan her kelimeyi not edinmekle yükümlüydüm.

Birkaç yıl önce sayın patronum Ali Pir, emeklilik kararı alarak yerini oğluna bırakmıştı. Zahir Pir..

Hayatımda gördüğüm en hırslı adamdı Zahir bey. Benden sadece üç yaş büyüktü ama koltuğa oturduğundan bu yana şirket o kadar büyümüştü ki!

Bu çok güzel bir şeydi fakat benim için çok zordu. Benim bile asistanım vardı! Şöyle düşünüyorum da.. 21 yaşında çalışma ekonomisi ve endüstri ilişkileri mezunu, Pir holdingde stajını yapmış ve orada birkaç kişinin gözüne girerek burada işe başlamıştım.

Ali beyin asistanı Begüm hanımın asistanlığını yapıyordum ta ki istifa edişine kadar. Sonra bir anda kendimi Ali beyin asistanı olarak buldum ve şimdi de 26 yaşında, oğlu Zahir beyin asistanıyım.

Zahir beyse.. Dik duruşu ve ciddiliğinden asla ödün vermeyen bir adamdı. Asistanı olarak onunla neredeyse heryerdeydim ve aile içinde bile çok zor gülümsediğini gördüm. Buz kütlesi gibiydi resmen!

Ama çok çalışkan bir adamdı. İşe geldiğimde gündüzlediğini ela gözlerinin etrafındaki kızarıklıklardan anlayabiliyordum. Ayrıca iyi bir adamdı. Her ne kadar gönül eğlendirmeyi seven bir erkek olsa da -ki bunu da ayarladığım otel odalarından anlıyordum- yine de bana ya da herhangi çalışanına karşı bir yanlışı olmamıştı.

Sonunda toplantı bittiğinde ceolara kapıya kadar eşlik etmiştik. Hepsi özel araçlarla otellerine giderken asistanım Eylül'e döndüm.

"Eylül sana verdiğim iki belgeleri akşama kadar bilgisayarıma aktar. Yarın bir saat geç gelebilirsin. Sabah bir toplantı var ama kendim halledebilirim."

Eylül beni dikkatle dinledikten sonra başını sallayıp gülümsedi.

"Teşekkür ederim Hazan abla."

Etrafımızdaki insanlar yokken onunla abla kardeş gibi konuşmak hoşuma gidiyordu. Hastanede umut bekleyen küçük kardeşimle konuşuyormuş gibi hayal ediyordum hep.

Eylülün telefonu çaldığında ona açmasını işaret edip yazdıklarıma baktım. Bilgisayarda bu kadar hızlı olmasam ne yapardım kim bilir?

"Ne?!"

Eylül'ün çığlığıyla ona döndüm hızla. Telefonunu kapatıp dolmuş gözleriyle bana baktı.

"B-babam.. Kalp krizi geçirmiş!"

Derin bir nefes alıp verdim ve kapının önünde olduğumuza şükrederek hızla dışarı çıkıp bir taksi çevirdim. Bana öylece bakan Eylül'e elimle gelmesini işaret ettim.

"Hadi git! Yarın da izinlisin tamam mı? Geçmiş olsun dileklerimizi ilet."

"Hazan abla.. Çok, çok teşekkür ederim!"

Taksiye binip görüşümden çıkana kadar ardından baktım. Derin bir nefes alıp holdinge tekrar giriş yaparken elimdeki belgelere baktım.

"Yine bana kaldınız ha?"

"Bir şey mi dedin?"

Ne zaman geldiğini bilmediğim asansörün önünde durmuş yukardan bana bakan Zahir beyle bir adım geriledim. Gözlerim Zahir beyin arkasındaki sol