Başlarda ne silah kullanmayı ne de askeri disiplinin sert temposunu becerebilen Emre, kendini bir helikopterden inerken, ormanda çatışmaya girerken ve düşman kampına sızarken bulur. Üstelik timin başındaki sert ama zeki ve çekici Üsteğmen Derya karşı istemeden duygular beslemeye başlar.
1
Güneş güneş ufukta yavaş yavaş kaybolurken,gökyüzü turuncu ve morun tonlarına boyanmıştı.Rüzgâr ağacın yapraklarını savuruyordu.
Benim adım Emre bu eşsizliği duyarken kendi kalp atışımı daha yüksek duyar gibiyim.
Hayatım en tuhaf olayı askeri bir operasyona katılmak ve bunun la birlikte derya birlikte olmak.
Derya yanımda sesizce duruyordu.Yüzü mahferin ışığında parıldıyor,Gözleri karanlığa rağmen keskin ve dikkatliydi. Daha önce hiç bu kadar etkileyici birini görmemiştim; hem güçlü hem zarif hem de tehlikeye hazır.
“Hazır mısın Emre?” dedi sesi, gece sessizliğini nazikçe delerek.
“Hazırım yani büyük olasılıkla,” dedim. Tabii ki kalbim deli gibi çarpıyordu. İçimden mırıldandım: 'Bakalım bu sefer kendimi aptal yerine koyacak mıyım, yoksa gerçekten bir kahraman mı olacağım?'
&
Bölgeye doğru ilerlerken her adımı hissediyordum. Toprak, kuru yapraklar ve taşlar altında çıtırdıyor, düşmanın bizi duyup duymadığını anlamak için her sesi fazlasıyla büyütüyordum. Derya sessiz bir hayalet gibi yanımdan geçti; hareketleri akıcı ve kontrollüydü.
“Düşman nöbetçileri çok yakın,” fısıldadı. “Bir yanlış adım, planı mahvedebilir.”
“Bir yanlış adım… zaten her adımım yanlışlıkla kahramanca sayılıyor,” dedim, kendi şakamı kendim yaptım. Derya gözlerini devirdi, ama hafif bir gülümseme dudaklarını kıvrılttı.
&
İlk görevin amacı, düşmanın küçük bir deposunu etkisiz hâle getirmekti. Derya, uzman bir şekilde patlayıcıları yerleştiriyordu. Ben ise… her zamanki gibi biraz fazla meraklıydım. Derya bana bir kutu mühimmat uzattığında, yanlışlıkla kutuyu düşürdüm. Kutu devrildi ve patlayıcıyı aktif hâle getirdi.
“Hayır!” diye bağırdım. Ama işte, patlayıcı sessizce ama etkili şekilde hedefi yok etti. Düşman askerleri şaşkınlıkla ne yapacağını bilemedi.
Derya yanımda, gözlerini kısarak bana baktı:
“Emre sadece senin başarın."dedi.
“Stratejik bir hamleydi,” dedim, elimi havaya kaldırıp dramatik bir şekilde gülerek. Tabii ki bu hamle tamamen yanlışlıkla olmuştu.
&
O sırada Mert adında yeni bir takım arkadaşıyla tanıştım. İlk izlenimim tuhaf bir adam olduğuydu. Gözleri sürekli hareket ediyor, etrafı ölçüp biçiyordu. Ama işin ilginç yanı, bir yandan da güven veriyordu.
“Derya bu adam biraz garip değil mi?” diye fısıldadım.
“Evet ama bazen garip insanlar işe yarar,” dedi, bir an durup gözlerini Mert’e dikti.
&
O gece, kamp alanına dönerken başımdan geçenleri düşündüm. Ben, Emre, normalde yanlışlıkla kahraman olabilen bir adamdım. Ama Derya’nın yanında, kendimi bir şekilde daha güçlü hissettim. Kalbim hızla atıyor, ama bu kez korku kadar bir heyecan da vardı. Belki de bir insanın hayatta tek ihtiyacı olan şey, doğru zamanda doğru kişinin yanında olmasıydı.
Ve işte böyle başladı benim kaotik, komik, aksiyon ve romantizm dolu maceram. Bu gece, sadece bir başlangıçtı.
