Bazen birileri yapar birileri konuşurdu, bazen birileri çizer birileri sadece hayal ederdi... tam bu noktada sizinle izgiyi tanıştırmak istiyorum 27 yaşında genç bir patrondu. 1 senedir bu şirketin başındaydı çünkü 1 sene önce kurulmuş bir şirketti ilk başlarda evde yaptığı çizimleri artık başka kadınlara öğretmişti.
~
Şimdi ise her şeyimi kopyalayan şerefsizle burun burunaydım."Amacınız ne?"
Öfkeyle bağırdım omuz silkerek konuştu.
"Bunu ben yaptım senin amacın ney?"
Dişlerimi öyle bir sıkmıştım acımıştı diş etlerim.
"Tablomu bilirim ben."
"Hah! Biliyormuş(!) Sen onu arkama anla-"
Sabır dileyerek işaret parmağımı masaya bastırdım
"Saygınızı bozmanızdan anladım ne kadar adi bi insan olduğunuzu zaten hukuki süreç başladı kazanacağımdan şüpheniz olmasın."
Güleeek bana baktı
"Aptalsın biliyorsun değil mi?"
"Ben izgi gök memnun oldum.""Emre, beyefendiye yolunu gösterelim."
"Tabii ki""Güzel bu kattaki atölyeye geçiyorum bir şey olursa kapımı çalın."
"İzgi han-"
"Lütfen bir şey duymak istemiyorum."
**
Kolidorda ilerlerken ayakkabımın sesi yankılanıyordu, kapıyı açtım ve karşımda bir adam gördüm 180 boylarında kumraldı saçları siyah ceket ve pantalonu ve rugan ayakkabılarıyla iyiydi. Büyük bir ilgiyle tablolarıma bakıyordu o kadar ilgisini çekmiş olacak ki beni bile görmemişti.
"Öhm"
"Ah geldiniz mi?""Sizi mi? Hayır şirket binama birden giren birini neden merak edeyim ki?"
"Ah... anlıyorum tekrar mı tanışmalıyız? Ve evet kzin almadım buraya giderken çünkü işin vardı saygısız bi herifle."
"İnsan demeye bin şahit.""Seni tanımıyorum."
"Ah, hadi ama! Tanışabiliriz.... istemiyorsun ama."Diyerek inatla güldüm
"İnsanla tanışma kotam doldu Bay Josh"
"Beni sıkıştır yer de kaplamam."Yutkunup bana döndü ardından kelimeler dudaklarından söküldü.
"Ne istiyorsunuz?"