Bir roman yazarı olan Açelya Akay her hafta kapısına bırakılan plastik bir beyaz gül ve yanındaki not ile sıradan bir hayat yaşamaktadır. Acılarından kaçıp saklandığı evde 3 roman yazmıştır ve şimdi ki en büyük hayali ise bunları bastırmaktır. Yayınevi görüşemelerine başlayan Açelya'nın gittikçe tuhaflaşan çiçeklerle ve kariyeri ile hayatı artık sıradanlıktan çıkmıştır ve bir gizeme dönüşmüştür.
Bölüm 1: Ruha Dokunan Melodi
Bölüm şarkısı: Tuana~Bir Kere Öpse Bükülür Uzay
Açelya Akay.
Herkes aynı dünyada fakat bir dünyada milyonlarca hayat var. Bazıları kolay, bazıları zor olan hayatlar. Kimse bilmez ki bu hayatların arkasında neler var. Kimse göremez o zenginliklerin altındaki onca göz yaşını, Kimse bilmez zirve için hangi basamaklardan adım attığını. Ama sonuç hep aynı ya, herkes illaki bir gün ölecek. Plastik Çiçekler ve onca nesne bile yokluğa karışacak. Hepimizin sonu farklı olacak. fakat son durağımız aynı.
"Öyle güzel yaşlanırsın ki yanımda. Ol istiyorum her anımda."Her hafta aynı şeyle karşılaşmaktan bıkmıştım. Bir beyaz gül ve bir not. Özellikle normal gül yerine neden plastik gül tercih ettiğini hiç anlamayacaktım sanarım. Belki bu gülleri gönderen kişinin kim olduğunu bilsem bir gün anlayabilirdim.
Bazen bir polise gitmeliyim ya da bir avukatla konuşmalıyım diye düşünmüyor değilim. Ama kim gizli aşk notları yazan bir kişi ile ilgilenir ki diye düşünüyordum. Aynı zamanda yazdığı sözler ister istemez yazdığım romanlarıma ilham oluyordu.
Bir yazarın ilhamı nerde bulacağı belli olmuyordu. Bazen ağaçtan düşen bir yapraktan bile ilham alarak kitap yazabilirdi bence. İlham her yerde aslında sadece bunu görmek gerekli. Ve bu da biraz zaman alıyor.
Hafta sonları işim olmadığı için kafamı dinliyor ve zamanın çoğunu kitap yazmaya ayırıyordum. Genelde bu vakitler en sevdiğim vakitler oluyordu. Kapımın önünden aldığım beyaz gülü elime aldım ve kapıyı açarak evime girdim. Yalnız yaşamanın bazı zorlukları vardı. Her şeyi kendinizin yapması bazen zorluyordu. Ama her şeyin üstesinden gelebileceğimi biliyordum. Daha küçük yaştan ilk yaralarını alan insanlar onları sarmayı çoğu kişiden daha önce öğreniyorlardı. Hayata kayıplar ve acılar ile başlayan insanlar ilerde ya yaşayamadıkları çocukluklarını yaşamaya çalışarak devam ediyor ya da sert ve katı olarak bir daha darbe almamak için güçlü duruyorlardı. Ben ikincisiydim. Sert bir kabuğu olan fakat içinde çokça acı barındırandım. Aynı zamanda her zorluğun üstesinden bir şekilde gelmeye çalışandım.
Bir yandan çayımı içip kahvaltımı yaparken bir yandan da yarınki yayınevi gorüşmemi düşünüyordum. Bundan yaklaşık bir ay önce bir yayinevine bir kitap dosyası göndermiştim. Aslında gönderip göndermemek arasında çok fazla kararsız kalmış fakat en sonunda gönderme kararı almıştım. Ama yinede halen bu sektörün içine girip girmemekte kararsızdım. O kadar fazla olay yaşanıyordu ki artık edebiyat alanında olan ve onca kıymetli eser basan yayinevleri bile olaylıydı. Herkes kitabınızı basmak için belirli bir kitlenin olup olmadığına bakıyordu. Çünkü para onlar içinen önemli şeydi. Yeni yazarlar, yeni kalemler ve yeni dünyalar keşfetmek aslında çoğunun umurunda değildi. Ama bazı şeyler içinde geç değildi. Ben kitaplarımı hiçbir sosyal medya platformunda yayınlamıştım ve böyle kitapların da günümüzde okunmasının
