“Babamdan emir almıyorum, böylesine uçuk fikirler ancak sizin aklınıza gelirdi. Saygın bir iş insanı olarak size tavsiyem biraz tatil yapın, bu şekilde yaşamak zor olmalı.”
Gözlerimi kısarken gülüşüm soldu, zekice verdiği cevaplar aklıma mızrak sokmuşçasına bir etki bıraktı. Ben kimsenin lafının altında kalmam ve kimse bana tavsiyede bulunamaz. Dudaklarımı aralamaya karar verdiğimde bedenini evinin tarafına çevirdi. “Kızımı bir saat sonra alırım.”
Söyleyeceklerimi unuttum. Unuttum. “Merak etmeyin, güvende olacak. Ne zaman isterseniz alabilirsiniz.”
“Şüphem yok. Ülkenin en güvenilen kadına emanet ediyorum.”
Demir kapıyı kapatırken gerçekten beni ekarte etmek mi yoksa doğruları mı söyledi diye düşünüyordum. İnsanlara, özellikle erkeklere olan güvenim sıfıra doğru ilerliyordu. Buna dur demezsem benden geriye Bayan Kuşku kalacaktı. O da bitmişiz biz demekti.
1. Bölüm
***
Aynadaki yansımama bakarken Ayça yüzüme son fırça darbelerini atıyordu, yine kusursuz makyajla kalktım koltuğumdan. Notlarımı alıp kapıya yöneldim. “Durun Asi Hanım, bitmedi.”
“Peşimden gel, stüdyoya geçmem gerekiyor. Beş dakika var.” Elinde pudra ve fırçasıyla peşime düşerken asistanım Kayra yanımda koşturuyordu. Hızlı yürürdüm, topuklarıma rağmen. Yavaşlık sevmem, hayat akarken onu yakalamak gerektiğini biliyorum. Hayatım koşmakla geçti, belki de bu alışkanlığım oradan geliyordur. Yıllarca haber peşinde koşmaktan yavaş yürümek neydi unuttum. Gazeteciyim. On iki senemi doldurdum meslekte. Son beş senedir ulusal bir kanalda reytingleri sollayan, yerimi kimsenin alamadığı, benzerlerimin ilk sezonda yayından kalktığı programın sunucusuyum. Cinayetleri çözüyor, kayıpları buluyoruz; ekibimle. Muhteşem bir ekiple Türkiye’de zirveden inmiyoruz. Kanalımı da yaptığım işi de çok seviyorum. Başarı kolay gelmedi ama şans eseri de tutmadı program. Hayat size şans verir, bunu değerlendirmek sizin elinizde. Tırnaklarımla kazıyıp ben oldum.
Her sezon sonunda onlarca kanal teklifi önüme seriliyor, hiçbirine dönüp bakmıyorum. Daha yüksek paralar teklif edildi, pek çok vaat aldım. Bunlar benim umurumda değildi. Ben paranın her şey olduğunu düşünen bir kadın değilim, neyin nerede nasıl olması gerektiğini biliyorum. Kendimi rekabete kurban etmedim. Zaten çok fazla kazanıyordum, işime odaklanmak bana her zaman başarı getirdi.
Asistanımın uzattığı yeni kartların üzerinde yazanları okurken Kayra bana özet geçiyordu. Kulaklığımı takarken stüdyoya göz gezdirdim. Ayça da önümde pudra sürmeye devam ediyordu. “Alnıma fazla sür, cuma gününe baktım, parlamış.”
Yönetmenimin sesi çınladı. “Asi hadi.” Başımı sallayıp yerime geçtim ve yönetmen, “Üç iki bir yayındayız,” dedi.
Saatler boyunca canlı yayında tüm ülkenin ekranlarında olacağım. Konumuz yeni, kayıp genç bir kızı arıyoruz. Ailesi kızından bir aydır haber alamıyor, bugün ilk bölümü yapacağız. Altından neler çıkacağını bilmiyorum diyemiyorum. Genelde tahminlerim tutar, kızı bulaştığı karanlık dünyanın ağaları kaldırdı ortadan, şimdilik teorim bu. Çözmek kolay olsa da ağırdan alıp sürükleyeceğiz. Anne babası ve kardeşleri karşımda bir umut bekliyordu. Sorular ve cevaplar birbirini kovalıyor, ortaya farklı isimler çıkıyordu.
Ben bir anneyim. Bir annenin karşımda evlâdı için gözyaşı dökmesi beni üzüyor. Üzüldüğümde sonuca giden yolda tüm zekamı ortaya sermekten kaçamıyorum. Gözlerimin önüne kızım Sare geliyor, canım yanıyor. Dokuz yaşında, öyle hayat dolu cıvıl cıvıl ki ona baktıkça hayat enerjim artıyor. Babasız çocuk büyütmenin zorluğunu yaşıyorum. Eşimi altı sene önce trafik kazasında kaybettiğimden bu yana hem anne hem de baba olmak zorunda kaldım. Bir insan ya anne ya da babadır. İkisi birden olduğunuzda daha fazla çaba sarf etmek zorunda kalırsınız ama yine de o açığı kapatamazsınız. Eşimi kaybettikten sonra babam yanıma yerleşti. En azından benim babam var, bana destek oluyor. Pek çok zorluğu babam sayesinde atlattım. Anne
