Düşüş
Küçük bir kasabada, sakin bir mahallede yaşayan Yılmaz ailesi, sıradan bir hayat sürdürüyordu. Anne Ayşe, 42 yaşında, ev hanımı ve bahçe tutkunu bir kadındı; her sabah çiçeklerini sularken dünyayı unuturdu. Baba Mehmet, 45 yaşında, bir inşaat mühendisiydi ve işten döndüğünde yorgun argın koltuğa gömülür, bira içerdi. Ailenin genç üyeleri ise ikiz kız kardeşler Elif ve Deniz, 19 yaşında üniversite öğrencileriydi – Elif daha utangaç ve kitap kurdu, Deniz ise cesur ve maceracı. Aile, dışarıdan bakıldığında mükemmel görünüyordu, ama her birinin kendi sırları vardı.
Her şey bir yaz gecesi başladı. Gökyüzünden bir parlak ışık düştü, evlerinin ön bahçesine çarptı ve küçük bir krater oluşturdu. Mehmet, gürültüye uyanıp dışarı çıktığında, orada yatan şeyi gördü: Parlak, mavimsi bir deriye sahip, insansı ama tuhaf bir yaratık. Boyu yaklaşık 1.80 metreydi, gözleri kocaman ve siyah, ama en şaşırtıcı olanı, alt bölgesinde beş tane uzun, kıvrımlı penis benzeri uzantıydı. Yaratık yaralı görünüyordu, ama canlıydı. Mehmet panikle Ayşe'yi çağırdı ve birlikte karar verdiler: Bu şeyi polise teslim etmek yerine, bodruma saklayacaklardı. Belki bilimsel bir keşif, belki de bir servet kaynağı olabilirdi. Kızlara söylemediler, "Bahçede bir ağaç dalı düştü" diye yalan attılar. Yaratığa "Zorak" adını taktılar – uzaylı bir isim gibi gelmişti kulaklarına – ve ona yiyecek verip yaralarını sardılar. Zorak, hızla iyileşti ve telepatik bir şekilde iletişim kurmaya başladı; düşünceleriyle konuşuyordu, ama konuşmalarında bir tür çekici, hipnotik bir etki vardı.
